"O Ravkalılara ümit verdi."
O zaman bizim de onlara bundan fazlasını vermemiz gerek."
"Vereceğiz Zoya." Başını yana eğdi. "Ama bana öyle bakmandan hoşlanmıyorum. Bana artık inanmıyor gibisin."
...
Anıları içinden çıkarmak ve onları sonsuza dek köklerinden koparmak istermiş gibi başını iki yana salladı. "Bilmiyorsun Nikolai," dedi. "Çıkrık'taki savaş. Adrik'in kopan kolu. Kanları... güvertenin tamamını kaplamıştı. Temizleyemedik bile. Burada kaybettiğimiz onca insan. Bu kumların üzerinde. Bunları sen hatırlamıyorsun. O anlarda iblistin. Ama ben hepsini çok iyi hatırlıyorum."
"Ben de yeterince hatırlıyorum" dedi Nikolai. Sesinde Zoya'nın o güne kadar duymadığı bir acı vardı. Ellerini Zoya'nın omzuna koydu ve sıkıca bastırdı. "Hatırlıyorum Zoya ve sana söz veriyorum ki kimsenin unutmasına da izin vermeyeceğim. Ama senin bana geri dönmene ihtiyacım var. Generalimi hemen şu anda yanımda istiyorum ben."
Sayfa 299
·
1 artı 1'leme
·42 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.