︎ ♛ K Ü B İ İ ♛: 6 Şubat Yeryüzünde gündüz müydü gece mi? Küçük bir çocuk muydum? Yoksa ihtiyar mı? Zıt duygularımı aynı anda yaşıyordum. Sıcaktım ama soğuktum da İçim yanarken dışım üşüyordu. Bedenim dökme bakırdan...

6 Şubat Yeryüzünde gündüz müydü gece mi? Küçük bir çocuk muydum? Yoksa ihtiyar mı? Zıt duygularımı aynı anda yaşıyordum. Sıcaktım ama soğuktum da İçim yanarken dışım üşüyordu. Bedenim dökme bakırdan Yer dalganıyordu ayaklarımın altından Kollarımı iki yana açıp haykırırken Ben insan değildim artık.. Gücüm yoktu.. Nefes almakta güçlük çekiyordum. Gerçek miydi yok hayır gerçek olmamalıydı.. Elim telefonda; Arıyorum cevap yok. Ulaşamıyordum. Bir umut.. Tekrar,tekrar,tekrar.. Artık bitmişti. Hava zehir zemberek Yollar yarık.. Şehir yıkık dökük Ne yapacaktım? Nasıl kurtaracaktım? Neredeydim? Nasıl oldu? Neden? En çok da nedendi? Neden benim annem babam Neden aynı anda? Neden? Doyamadan Son bir kez daha sarılamadan Öpemeden içime kokularını çekemeden Veda etmişlerdi yavrularından.. Gözünden sakındıkları Üzerine titredikleri Aman üşütme,hasta olma, kendine dikkat et Telkinlerinde bulunan birileri yoktu artık. Güçlü olmalıydım değil mi? Olamadım. Güçlü göründüm ama.. Ya da göründüğümü sanıyordum. Attım içime attım İçimde yaşadım.. Gece özledim en çok.. Fotoğraflara baktım Avundum avunmaya çalıştım. Ya ses? Seslerini özledim en çok da.. Mesaj attım; Aradım belki açarlar diye.. Şizofren gibi.. Akıl sağlığımı korumak elde değildi. Kafam dağılsın diye bir sürü şeyler yaptım Anlık. Evet anlık rahatlık veriyordu. Peki ya sonra? Kendimle kaldığım zaman..? Kelimeler de yorgun.

··

8 artı 1'leme

·

3.873 görüntüleme