Freud, farklı sevgi şekillerini ayırt ederek bir sevgi teorisi öne sürer. Örneğin Freud’un anaklitik ve narsisist sevgi arasındaki ayrımı ele alalım. Birinde, benlik temel sevgi nesnesiyken, diğerinde harici nesneler temel sevgi nesneleridir. İlk durumda sevgi narsisist bir duygu olarak kabul edilir -çocuğun kendi bedeni sevgi kaynağıdır- erkeklerin olgunlaştıkça sevgiyi sevgi nesnesine yönelttiği varsayılırken, kadınların narsist kaldıkları varsayılır. Bu ayrımın ekonomisi heteroseksüeldir: Kadınların narsisizmi sevilme arzusu içerir (kendileri ne yöneltilen sevgiyi sevme), öte yandan erkekler kendilerini seven kadını severler. Cinsel ilişki kadının hem kendi sevgisinin hem de erkeğin sevgisinin nesnesi olduğu bir sevgi ilişkisi halini alır.