Yıkım Ertelendi
Yılın zemherisi, gecenin leylisi...
Elde avuçta kalan; bir avuç moloz yığını altında anılar, bir avuç enkaz yığını altında ürkek sedasıyla "sesimi duyan var mı" diyenler, biraz korku ama yürek dolusu acı...
65 saniye; binlerce insan enkazda, binlerce insan ayakta ve binlerce insan yumdu gözünü bir daha açmamak üzere hayata.
Depremden sonra bile peşimizi bırakmayan enkazlar, yıkımlar... Bir sabah uyanırsın, karşı komşunun duvarında yıkım kararı yapıştırılmış, bir sabah uyanırsın sprey boyalarla "yıkım ertelendi" yazılmış, üç dört gün sonra bir sabaha yine uyanırsın çocukluğunun geçtiği mahallede, sokakta yıkım ekipleri. Başlarlar en baştan yıkmaya bir, iki, üç derken kalmaz ayakta bir tane ev. Düğümlenir boğazında binlerce kelime, binlerce gözyaşı, binlerce anı...
Hatırlıyor musunlara sığdırmaya başlarsın ufaktan ufaktan cümlelerini. "Hatırlıyor musun bisiklet sürdüğümüzde Cevdet dayı bizi kovalardı, hatırlıyor musun Gazi abi arabasını park etmek için dakikalarca uğraşırdı, hatırlıyor musun dedem sokağın başında elinde poşetlerle görününce koşar yardım ederdik, hatırlıyor musun babam küfür edince kovalardı, hatırlıyor musun Selma abla her sabah selam verirdi bahçe duvarının ardından, hatırlıyor musun Nurten abla güllerini koparmamıza kızardı, hatırlıyor musunuz çocuklar; kar yağdığında tepeden aşağıya kayardık, parka kadar koşardık, ramazanda sokağa sofra kurardık?"
06 Şubat 2023'ten evveli...
·
1 artı 1'leme
·137 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.