1. Cilt
"Hiçbir şey insanı gözyaşları kadar rahatlatmaz."
Roman, tarihî roman, tarihî kurgu, savaş hikâyesi, aşk romanı, felsefi kurgu türlerinden oluşmakta. 
Lev Tolstoy 'un gerçeklik olgusu ile birleşmesiyle kah güldürdü kah ağlattı kah düşündürdü. Ölüm korkusu, yalnızlık hissi, çaresizlik, sevgisizlik, açgözlülük belirsizlik, itaat, ümitsizlik, karamsarlık, kararsızlık, keder ve benzeri temalar çokça yer almakta.
Bazen planlar kurarsın kimi zaman olduğuna şahit olursun ancak kimi zaman hayal kırıklığına uğratır. Kaderinin seni nerede bulacağını bilemezsin, bilinmezlik içinde çırpınırken doğru zamanı bilemezsin ve kaderine razı olmak zorundasın. Gerçeklik senin için ne, sende uyandırdığı duygu ne sorguladın mı? Olması gereken olgulara ve olması gerekenlerin olduğunu gördün mü?
Doğum ve ölüm. Sonsuzluk içinde iki döngü... Sevgili Lev Tolstoy ah ne güzel de yansıtmışsın eserinde sonsuzluğu, bitmeyen bir yaşamı, sevgiyle taçlandırılmasını...
"Her şeyi anlamak, her şeyi affetmektir."
Geçmiş peşini bırakmaz ancak anıların güzelliği bilhassa rüyaların geçmişle birleşip mutlu eden şeylere sessizce gülmesi... Lev Tolstoy 'un da dediği gibi affederek anlarsın affederek mutlu olabilirsin. Ve ekler "Bunların hepsi geride kaldı!.."
Savaş hikâyesinden bahseden yazar hiç ölüm korkusundan bahsetmez mi, elbette eder. Hemen hemen her detayında mevcut ve "Eğer ölümden sonra ne olacağını bilmemiz mümkün olsaydı o zaman hiçbirimiz ölümden korkmazdık." diye açıkça belirtir. Ve bunları dile getirirken aslında sonsuzluk içinde var olduğumuzu ve bunun için ölüm korkusunun yersiz olduğunu "Ruh ölümsüzdür... Ben hep yaşayacaksam belki önceden de yaşadım, sonsuzluk boyunca yaşadım." cümleleriyle belirtir. "Bugün var, yarın olacak ve ondan sonrası da hep olacak, dün vardı, önceki gün de vardı..." ile de vurgular. Her şeyi anlar da insan yalnızca kendini anlayamaz...
Bunca kafa karışıklığı, varoluşsal sancılar yaşayan, belirsizlik içinde çırpınan yazar mutlu olmak istemez mi? Aşkın bir dili olduğuna inanan yazar, her koşulda mutlu olunabileceğini söyler. Seni sen olduğun için sevmenin ne büyük bir lütuf olduğunu, statülerinin veya dış görünüşünün bir önemi olmadığını sevgili Lev Tolstoy ayyuka çıkarıyor. Kendi gerçekliğini, kendi mutluluğunu bulman için sana fırsat sunuyor. "Mutlu olmak için mutlu olabilme ihtimaline inanmak gerek."
Kendisini, yaşamını ve ne istediğini bulmaya çalıştıkça daha da kaybolmaya eğilimlidir insan. Kayboldukça daha çok bulur kendini. Yalnızlık hissiyle yoğurulursun, belirsizlik içinde çürürsün. Ancak ışığını bulman için bunları yaşayıp görmen gerekir. Acı çekip kaybolman gerekir ve kaybolup yeniden iyileşmek ve yeniden doğmak gerekir.
"Mutluluğun kaynağı dışarıda değil içimizdedir..."
·
2 artı 1'leme
·528 görüntüleme
Bu yorum görüntülenemiyor
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.