Zulüm gibi bir kitap, ama artık bundan daha az etkilenecek bir Seren olarak okuduğum için yorum yapabilirim. Çünkü iğrenç, pislik bir çağda yaşıyorum zaten. Şaşıracak ne kaldı demekten korkuyorum...İlk okuyuşumu da hatırlıyorum. O zaman tamamen anlaşılmaz , yoğun gelmişti. Şimdi anlıyor olmam çok acı. Çürüme çok yakınımda demek ki. Çoğu içimde. Etrafımda. Kitabın içeriğinden bahsetmek istemiyorum, tavsiye etmeyeceğim için bana göre gerek yok. Yazar için bir kaç şey söyleyebilirim. Yaradanla kavgası olanla benim de kavgam var arkadaşım. Hayat Tanrı'dan uzaklaşmak filan değildir. Nereden uydurdunsa orada tut. Kimsenin ayarlarıyla oynamaya gerek yok. Zekice yazılmış bir kitap evet , o çürümüşlüğün kokusu insanın burnunu sızlatıyor evet ama... Aması maması yok. Birine al bu kitabı oku demem en azından ikinci okuyuşumda bundan emin olmuş oldum. Madem bu kadar feciydi neden okudum, okuduk? Okuduk çünkü bazı şeylerin daha iyi anlaşılması gerekiyormuş. Boşuna okudum demiyorum zaten, kitaplığımda olmayan bir kitap ve olmayı da hak etmiyor kısacası. Başka bir kitabını çok beğenmiştim aslında: Doğmuş Olmanın Sakıncası Üzerine. Yani genel bir durum değil bu. Çürümeyi Tanrı inancına bağlayacağına, inancını doğru düzgün yaşamayan insanlara bağlamış olsaydı , bu konuda daha net ifadeler kullansaydı benden de geçerdi. Aforizmik olarak bakarsam yüzlerce alıntı yaptım. Dediğim gibi zekice yazılmış, taraflı düşünceler var kitapta. Yoksa tek alıntı bile yeter okumaya sebep için : "Dünyaya evet demekten daha aşağılık bir şey var mıdır?" Doğmuş Olmanın Sakıncası Üzerine: "Herkes gibi davranıyorum, hatta en çok tiksindiğim insanlar gibi. Ancak, iyi ya da kötü, yaptığım her eylemi içim yanarak telafi etmeye çalışıyorum."

Çürümenin KitabıEmil Michel Cioran · Metis Yayınları · 200010,3bin okunma

·

47 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.