Onlar politikayı, halk hayatının mimarlığını spekülasyona çevirir, namussuzca zenginleşmenin ve kişisel yükselişin aracı haline getirir. Kilise, okul, devlet hizmeti onlar için ücretli aylaklık yeridir. Orada hayat mimarı olamazlar, halkın vicdanlı hizmetkârı olamazlar. Tembel memur eşek arıları olurlar.
Çeşitli toplumsal ve kültürel kurumlarda kendi küçük kibirlerini tatmin etmenin yollarını ararrlar. Saygın ünvan elde ederler, ama dürüst olmayan yollarla. Çalışmak istemezler. Daha da kötüsü; fedakârca ve canı gönülden halkın ve toplumun yararına çalışmak isteyenlerin "tekerine çomak sokarlar." Bu kötülüklerinin bir kısmıdır. Onursuz ve açgözlü asalaklar, halkın soyguncuları daha da korkunç kötülükler yapar. Kurnazlıkla ya da yalanla, rüşvetle ya da tehditle, yalanla ya da açıkça zorbalıkla halkın iradesini ve aklını öldürürler. Toplumun vicdanını kirletirler. Gençliğin ideallerini ve idealizmini söndürürler. Kendi felsefeleri: Yalan, egoizm ve zorbalık felsefesidir. Kendi, reçine gibi esnek ahlakları vardır. Onların kendi dinleri de vardır. Rüşvet ve korku dini.
Sayfa 248Kitabı okudu
·
1 artı 1'leme
·33 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.