59 syf.
·
Puan vermedi
Kısa fabl tadında bir hikâye. Yüzeysel bakıldığında çocuk edebiyatı gibi görünebilir; ama yazarın intak yaptığı 'bir şeftali' üzerinden panoramik gelişme evrelerini bir yana bırakırsak, bir ölçüde sevginin ve kıymetin canlılar nezdinde öneminden bahsedilmesiyle yetişkinlere seslenildiğinden söz edebiliriz. 
Hasan Ali Toptaş'ın bu esere benzer olan 
Ben Bir Gürgen Dalıyım adlı eserinde sembolik olarak konuşturulan Gürgen dalı/ağacı insanoğlunun acımasızlığı, merhametsizliği ve sevgisizliğine değinirken, burada ise alıntı yaptığım şu diyalog ve ifadelerden,
… Polat:
«Sahip Ali, diye söze başladı.
«Ne var?
«Ya bahçıvan olacak o itoğlu it ağacımızı bulursa?
«Ne olmuş? Bulursa bulsun!
Polat sustu, Sahip Ali sürdürdü:
«Hiçbir halt edemez! Ağacı eken biz, büyüten biz, meyvesi de bizim olacak.
Polat kara kara düşünüyordu.
«Toprak bizim değil ki ... dedi neden sonra. «Olsun, yine bir halt edemez. Toprak, üstünde çalışanındır. Bu toprak parçasını biz ektik; ürünü de bizim olacak.
…
Sanırım Polat'la Sahip Ali sopalarını bana vermemiş olsalardı o geceki fırtınadan sağ çıkmazdım. Korkunç bir fırtına dalları ağaçları birbirine kattı. Sabahleyin badem ağacının birkaç dalının kırılmış olduğunu gördüm.
…
Sahip Ali ve Polat bana öylesine bağlanmışlardı ki, bahçedeki öteki ağaçlar hiç mi hiç umurlarında değildi. Geçen yıllarda olduğu gibi anamın şeftalilerinin peşinde değillerdi artık.
Ben kendimi onların malı olarak görüyordum. Olgunlaşacak olan meyvemi yalnız onların koparıp yemeye hakları vardı. Bir zamanlar beni yedikleri gibi sevinçle yine yesinler istiyordum. (Akyüz Yayınları/ sf.49-51) hareketle ‘emeğe saygı'nın ve bunlarla beraber bir de öykünün karakterlerinden olan Sahip Ali’nin akıbetine üzülen -sembolik- şeftali fidanının/ağacının bir ölçüde merhameti-acımayı ve sevginin gücünü diri tutması, bu kavramlar bağlamında yaşama tutunma umutlarını yeşertmesiyle diğer esere göre tema yönünden daha iyimser bir tablo çizmektedir.
·
76 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.