Aslında kitabı okurken; başkasının ruhunu okuyormuşum gibi değişik bir his kapladı içimi, bir yandan da bu kadar hayattan bir şeyi nasıl güzel bir toplumsal mesaj olarak yansıtabilmeyi başarmış hayret ettim. Okurken babanızla olan ilişkinizi sorguluyorsunuz veya kendinizden bir şeyler buluyorsunuz. Acaba benim “babam nasıl birisi?”, her düşündüğüm hissettiğim şey onun karakterini mi oluşturuyor? Hangi düşündüğüm doğru diye sorgulatıyor da. Kafka’nın parantezlere yer vermesi bu yüzden hoşuma gitmiş olabilir. Nedeni ise heralde hala babamla olan ilişkimi açıklayabilecek bir cümle veya bir mektupta nasıl ilişkiye sahip olduğumuzu anlatabileceğimi parantez açabileceğimi bile düşünmüyorum. Kitabın ismi bile aslında onun Babasıyla olan ilişkisine karşı duruşunu göstermekte Babama değil “Baba’ya” mektup…

Babaya MektupFranz Kafka · Olimpos Yayınları · 201940,2bin okunma

·

15 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Şebnem Saadet Dinç