Suda boğulmuş martı ölümsüzdür
Ve yaşlandım, buzlu camın havailiği gibi.
Savaşan yalnızlığın gökyüzü kış,
Sabah yumuşak karla yükseldikçe,
Artık ölüm tümden yeşermezmişçesine
Belleğin eşiği yunmuş yıkanmış.
Deniz sen her zaman kusursuz düşündürdün,
Çok eskidenmiş gibi ölüyorum,
Tanımadığım otlarla içiçe,
Çünkü bolluğu ölüler getirir bize,
Ama bir şey daha var, biliyorum,
(Güneşte)
Sayfa 416Kitabı okudu
·
43 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.