Arafta Yedi Gece
“Ve fakat bir Şubat günü yıkıldı dağlar; kurudu dağ yamaçlarında açan rengarenk çiçekler. Kırıldı umutlar ve tükendi uzun yıldızlı geceler. Tükendi dünler, kağıdın yanıp tutuşması gibi yok oldu bütün güzel
günler. Yeterdi artık gözyaşları; hayıflanmalar, ahlar ve eyvahlar yeterdi. Öyle söylüyorlar, teselli ediyorlardı. Üzülme, diyorlardı hani, devam etmelisin yaşamaya. Üzülme artık, zamanla her şey unutulur, diyorlardı.”
Sayfa 20 - Timaş Yayın Grubu
·
11 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.