Ruhumun sızısı,kalemi elime almama engel oluyor
Kalbim seni ararken ruhum boşluğa düşüyor
Gelmediğini anlamanın verdiği yük omuzlarımdan inmezken,
Gözyaşlarım senin ellerini bekliyor.
Derin hafızam içinde kalan anıların, İnsanlığıma yenilip,
Yavaş yavaş yok oluyorlar.
Bütün benliğimle seni beklerken,zihnim sadece yaşadığını bilmek istiyor.
Senden gelen tek bir kelimeye dahi muhtaçken şimdi,sesini unutmak bir ızdırap gibi.
Ah şu lanet insanlık,ne huzur biliriz ne hüzün.
Ne sevgi biliriz,ne yardım.
Bunları sende bulmuşken lanetimden kaçtın sen de.
Hüzün başakları kalbimde boy verince
Hatıraların daha da netleşti.
·
12 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.