Bir kadın geçiyor. Elimizi uzatıyoruz.
“Zavallı çocuklar. Size verebileceğim bir şey yok.” Saçlarımızı okşuyor.
“Teşekkür ederiz.”
Eve dönerken, bisküvileri, çikolatayı, elmaları ve parayı yolun kenarındaki uzun çalılıkların arasına atıyoruz.
Saçlarımızdaki okşayışı atmak mümkün değil.