Gerçek, geçicidir; biçim, yıpranıp ufalanıcıdır; ancak hayal kalıcıdır! Bu demektir ki varlık bir var oluştur; belirir, biter. Fakat hatıra ikinci var oluştur ki ister eksik ister gedik, birincisinden uzun sürüyor. Yaşayanlara, yaşamın biteceğini, ölmüşlere dikili mezar taşı ile ah eden servi ile, kubbeli türbe ile, destekli heykel ile, çatılı müze ile o öğretiyor! Onlara bakarak yaşayanlar, biliyorlar ki ölecekler! Fakat bir yandan da gene onlar, bir notanın ahengini ve bir kitabın yazısını duyarak öğretiyorlar ki ölmüşler ölmezler. Artık hiçbir şeyi bilmezler sanılan onlar, bu yeryüzünde şu bu izler ve işaretlerle işte görülüyor, hâlâ diridirler! Evet, fakat ölmüşler bunun böyle olduğunu yattıkları yeraltında hâlâ at duyabiliyorlar mı? Türbe, müze gerçekle hayalin, "ölmüş"le "kalan"ın birbirine sarmaş dolaş olup görenlere acımak ve sevinmek sarhoşluğunu bir arada veren işte böyle garip kaynaklardır. Ölüm ve dirim dramının en dokunaklı serüvenleri onların anlattıklarıdır.
Sayfa 26 - YAĞMUR YAYINLARIKitabı okudu
3 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.