İktidarı en çok bir iktidar talep etmeden itaat etmeyenler korkutur. İkti- dar en çok kendisini yenmeyi ve ele geçirmeyi isteyenleri sever. İktidar isteyenler iktidarı ele geçirdiklerini sandıkları anda iktidar tarafından tutsak edilmiş olurlar.
Oysa iktidarsız itaatsizlik, bir şey talep etmeden sadece taleplere uyma- yarak, karşı çıkmadan sadece yapmayarak, istemeyerek ama vermeyerek de iktidarı çaresiz bırakmak demektir. Bir iktidarı en çok çileden çıkaran karşıtının savaşmaması ama teslim de olmamasıdır. Bu tutum iktidarı yok say- mak anlamına gelir ve hükmedemeyen iktidar kendi güçsüzlüğüyle yüzleş tikçe öfkelenmeye başlar. Öfke ilkin ona tabi olmayı reddedene yöneliktir, itaat etmeyeni isyan ettirmek için elinden geleni yapmaya çabalar. Sağın- dan solundan dürtüklemeye, harekete geçmesi için kışkırtmaya çalışır. İtaatsiz isyan ettiğinde onu ringe çıkarabilmiş olacaktır. Bir kez ringe çıkıldığında iktidar her durumda daha güçlü olduğundan mücadelenin galibi daha baştan bellidir.
Bu davranış biçimi en çok barışçıl kitlesel eylemlere yönelik polis mü- dahalelerinde açığa çıkar. En küçük bir şiddet eğilimi göstermeyen grubun karşısına geçen polis kalkanları ve coplarıyla, gidilmek istenen istikamete koyduğu barikatlarla, eylemcileri kışkırtmaya çalışır. Bir an gruptan biri ite kaka koparılıp alınmaya kalkılır, grup vermemeye çalışır, polis birkaç kişiyi coplar ya da ön sıraya beklenmedik bir anda biber gazı sıkar. Gruptan birkaç kişi polise müdahale etmeye kalkar, polis biraz daha sertleşir, grup direnme- ye çalışır. Polis kitlesel gösterilere katılanları sürekli şiddete çağırır bu yolla. Sonra grup içinden biri, bir an polislerden birini itekler ya da elindeki pan- kartın sapıyla polislerden birinin kalkanına vurur. İşte o andan sonra polis orantısız bir şiddetle saldırır gruba, ortalık toz duman olur. Daha önemlisi barışçıl bir eylem için toplanan grup, özellikle medyada, şiddeti başlatan is- yancılar haline dönüştürülür.
Itaat etmeyen ama karşı da çıkmayan, iktidarın bu oyununu bozmuş olur. O vakit iktidar bocalar. Karşısında onunla kavga etmeyen birini bulduğunda şaşalar. Kavga etse, saldırgan olacaktır; etmese itaat ettirememiş. Kışkırt- ma, kavgaya çağırma çabaları da boşa çıkarsa itaatsize olan öfkesi kendisi- ne dönmeye başlar. Bir tür öfkeden kudurma hali ortaya çıkar. İktidar iste- meyen itaatsiz, iktidarı yıkabilecek en güçlü silahtır. İktidarın işe yarama- yan zoru onu iktidarsızlaştırır.
Lakin iktidar karşıtlığı çoğunlukla iktidar özlemiyle, yoksunluk halinin iktidara sahip olamamaktan geldiği yanılsamasıyla biçimlendiğinden itaat- sizlik iki tarafın da iktidarsızlaşmasını değil de iktidarın sahibinin el değiş- tirmesini amaçlamak sanıldığından hakiki itaatsizlik bir ütopya olarak ka- lır. Tragedya bitmez.
Sayfa 188 - Selcuk Candansayar alintisiKitabı okudu
·
38 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.