Son nefesi verirken, ne olur bakiye yetersiz denmesin Rabbim.
Vermeyi unuttuk. Malımızdan, uykumuzdan, vaktimizden, sevdiğimiz değerli şeylerden vermeyi unuttuk. Almayı unuttuk. Gönül almayı, dua almayı, dert almayı unuttuk. Nefes alır gibi gönül alır, nefes verir gibi cebimizden verirdik, öyle kolay, öyle fark etmeden, öyle sıradan. Unuttuk. Bitmeyen bir alışverişe döndü hayat. "Son nefesi verirken, ne olur bakiye yetersiz denmesin Rabbim." Duamız böyle şimdilerde.
·
49 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.