Hoştu. Zarif t i. Müzikle bir dönüyordu. Dans etmenin ne olduğunu nereden öğrenmişti ki? Etienne'in bunu anlaması mümkün değildi.
Müzik devam etti. Bu kez plağın uzunca çalmasına izin ver mişti. Anten hala takılıydı, belki de gökyüzüne bakan biri si onun belli belirsiz göründüğünü fa rk edebilirdi; tüm tavan arası da bir deniz fe nerini andırırcasına kor gibi parlıyordu muhtemelen. Ama mum ışığında, konçer t onun o tatlı ve hızlı akışında, Marie-Laure alt dudağını ısırdı ve yüzü Etienne'e kasaba surlarının ötesindeki bataklıkları hatırlatacak şekil de bir kere daha parladı. Kış aylarında, insana nice hayatlar yaşanmışçasına uzun gelen yılla r önce, ağabeyi ile birlikte gittikleri bu yerlerde, akşam karanlığı basmadan ve gökyüzü güneşi tam olarak yutmadan önce, sazlıklardan oluşan geniş toprak parçaları, kır m ızı renkli ışık havuzlar ı nı yakalarlar ve kor gibi yanarlardı.
İşte, dedi, rakamların anlamı bu . . .
·
9 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.