İnsanlar, kötü olaylarla yüzleştiklerinde tutarsızlaşırlar. Örneğin bir uçak kazasında 300 yolcudan sadece 1 kişi hayatta kalırsa ya da bir depremden 3 gün sonra enkazın altından hala hayatta olan bir bebeğin çıkarıldığını görünce buna "mucize" deriz. Peki ya ölen onca diğer insan? Sevdiklerini kaybedip yuvaları dağılan insanlar, anneler, babalar, yavrular? Buna da "Kader işte, her şeyin bir sebebi vardır," der geçeriz. Dolayısıyla her olasılık, kendi kontrolümüzün ötesinde bir gücün veya sistemin sonucudur. Bu, bir açıdan bakılacak olursa, vurdumduymazlıktır. Zira başımıza ne gelirse gelsin, suçlu veya başarılı biz değilizdir, bir "dış güç"tür. Bu, gelişimin ve aydınlanmanın önündeki en büyük engellerden birisidir. Zira kişileri ve toplumları uyuşturur. Bilimsel açıklamaların altını oyar. Bilim, evreni maddeci (materyalist) ve doğalcı (natüralist) bir şekilde açıkladıkça, insanlar, az önce bahsettiğimiz sebeplerle bu açıklamaların doğadaki "mucizevi olayların" etkisini azalttığını düşünür, olaylarda daha fazla mucize aramaya meyilli hale gelir.
Sayfa 144 - pdfKitabı okudu
·
87 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.