Hafıza kaybı yaşamayı istemiştim ama verdiği his kaçma hissiydi, beğenmedim
Hafıza kaybı yaşamak için çok dua etmiştim ve bu bir olaydan sonra gerçekleşti biraz ama oluşan boşluk çok rahatsız ediciydi. O yüzden tüm yazdıklarımı tekrar okuyorum ama yine unutuyorum.
Hafıza kaybetme olayı hiçte yeniden doğmuş gibi hissettirmiyor. Yaşarken birden başka ülke ve farklı insanlar arasına ışınlanmış gibi hissettiriyor. Bir yandan o anki zamanları ve insanları idare etmeye çalışıyorsun bir yandan da boşluğun içine düşmemek için çabalıyorsun. Önceden kimdin, neler yaşamıştın, ne yaşatmıştın vs. merak uyandırıcı.
Ortadan başladığını, başını bilmemene rağmen hissediyorsun ve bu çok kötü. İyi şeyler olmadığını bilmeme rağmen geçmişi deşmekten kendimi alıkoyamadım. Geçmişte kalanlar, olaydan ötürü merak edip sorunca daha kötü hissettirdi. "İlk kendini tanıt ve sonra neden seni sildiğimi söyle, sonuna da yazma derdini ekle. Şerefsizliğin büyükse yazdığına şimdiden pişman olmaya başlayabilirsin." gibi şeyler yazıyordum ilk önce. Çünkü merak ve endişeleri umrumda değildi. Karaktersiz insanların iyi niyetine bile tahammül edemiyorum. Ve insanlar beni silmez, hep ben silerim. Ve bu onların karaktersizliğinden ötürü olur. O yüzden hatıralar olmasa da ben hâlâ kendimdeyim, kendimi unutmadım...
·
18 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.