Düşünüyorumda acaba yalnızlıkda yankılandımı çağlar boyunca
Arasam nerede bulurdum
Belki Krallıkların selameti için evlendirilmiş bir kızın duygularında
Yada bir askerin arkadaşları kılıç darbeleriyle yere yığılırken attığı savaş çığlıklarında
Yada bir kralın çaresiz sessiz ve kalp kıran yenilgisinin buhranında
Belkide köyünden sonsuza kadar ayrılamayacağını bilen bir gencin uzaklara dalışında
Yada şehire küsmüş bir adamın dağda odunlardan yaptığı küçük barakada
Sanırım buldum yalnızlık her zaman insanda saklıydı ve insanla beraber yürüdü zamanda
İnsanlık büyüdükçe büyüdü gelişti bizimle ağladı ama hiç bizimle gülmedi.