Nihan Kaya'dan okuduğum 4.kitap. Açıkçası Nihan Hanımı sosyal medyada fazlasıyla takip ettiğim ve daha önce okuduğum için kitabın dili bana yabancı gelmedi ve 1 gün içinde kitabı okudum. Ertelemenin kaygı, mükemmeliyetçilik ve iç çocuğun iç ana baba karşısında pasif olması, bireyin tümgüçlü yönlerine ket vurulması gibi nedenler olduğunu bir kez daha kavradım. En önemlisi ise bu sorunu çözmek için kendimize ne denli acımasız yaklaşırsak o denli ertelemeci olduğumuzu gördüm. David Burns'a çokça atıfta bulunan yazar acı ile cezalandırmak yerine hazza yönelerek harekete geçmek; katı/sert disiplinle değil, esnek/pozitif disiplinle hatta prensiplerle ilerleyerek kendimizi her koşulda takdir ve tebrik ederek bunu başarabileceğimizi çok güzel anlatmış. Kendimizi takdir ve tebrik edelim. Güneşli bir günde dışarı çıkamıyorsak bile pencerenin önünde oturabiliriz diyor yazar; yürümek zor geliyorsa bisiklete binebiliriz. Öyle günlerimiz olur ki bir filmi izlediğimiz için kendimizi tebrik ederiz. Nasıl daha az kalori alırım yerine nasıl daha çok proteinle beslenebilirim diye düşünüp kendimize ihtimam göstererebiliriz. Ve bazen dinlenebiliriz. Kendimizi zorlamadığımız zaman belki de bir çocuk gibi anda kalarak; çay içerken sadece çay içerek, günü belli görevlere bölerek ve görev anında sadece o görev odaklanarak kendimizin en iyi versiyonuna dönüşebiliriz. Nihan Kaya İyi Aile Yoktur kitabında şu minvalde bir söz söylüyordu; "Doğru insanın omurgasina işlenmiş gibidir." Belki de o anlayışsız iç anne babanın sesini kısarsak özümüzden gelen doğru seslerin neşeli tınısı yükseliverir. Kim bilir...

ErtelemeNihan Kaya · Eksik Parça Yayınları · 2023462 okunma

·

38 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Aylakmadam