Dünyada görmek istediğin değişimin kendisi ol.
Bu kitap adeta bir biyografi türünde, Doğan Cüceloğlu’nun onlar benim kahramanım dediği Gültekin ve Tülay Yazgan çiftinin hayatını anlatıyor. Bu çiftin hayatını anlatırken Gültekin Bey’in yazmış olduğu 
Kör Uçuş kitabına da bolca atıf yapıyor. Aynı zamanda Kör Uçuş kitabının da bir tanıtımı gibi diyebiliriz.
Gültekin bey 11 yaşında gözlerinin fonksiyonunu kaybetmiş ve hayatının bundan sonrasını görmeyerek devam etmiş. Aslında hepimiz 11 yaşındaki bir çocuk için bu durumun bir travma olacağını, çocuğun hayata küseceğini, sosyal hayatından vazgeçeceğini, asabi, uyumsuz ve umutsuz biri haline dönüşeceğini tahmin ederiz. Hatta yazarımız da ben böyle bir çocukta önce gerçeği inkâr, sonra isyan ve öfke daha sonra karamsarlık ve depresyon ve daha sonra boyun eğiş beklerdim. Araştırmalar böyle bir aşamalar silsilesi gösteriyor diyor.
Halbuki Gültekin bey yukarıda bahsettiğimiz durumların hiçbirinin işe yaramayacağını, kendini aşağıya çekeceğini, böyle bir halde kendini geliştiremeyeceğini biliyor ve ilk öncelikle kör olmasını, artık göremeyen bir insan olarak hayata devam etmesi gerektiğini kabul ediyor. Ayrıyeten kendi gibi kör insanların durumlarını kabullenmeleri, hayata tutunmaları, eğitim görmeleri, hobilerinin oluşması, kendilerini yalnız hissetmemeleri, iş imkanı bulmaları ve körlerin de başarılı olabileceğini hem körlere hem de görenlere kanıtlamak için canla başla çalışıyor, dernekler ve kurslar açıyor. Hatta Türkiye’de ilk olarak Türkiye Görme Özürlüler Kitaplığı (TÜRGÖK) açıyorlar.
Kendisi de önce İngilizce, daktilo kullanma, müzik eğitimi alarak daha sonra ortaokul, lise ve üniversite sınavlarına girip başarılı bir şekilde mezun olarak avukatlık ve hem kör öğrencilere hem de görenlere yıllarca öğretmenlik yapıyor ve kendini oldukça geliştiriyor.
Gültekin bey’in davranışlarında beni en çok arkadaş çevresini tekrar kazanmak ve yeni arkadaşlıklar kurup sosyal çevresini genişletmek için yaptıkları etkiledi. Ne de olsa o 11 yaşında bir çocuk daha. Ama olgun bir insan gibi düşünüp arkadaşlarının onu hasta ziyaretine gelir gibi değil de arkadaş ziyareti olarak gelmeleri için bir çok şey yapıyor.
Her arkadaşlık gibi çocuklar arasındaki arkadaşlıkların da karşılıklı bir alışverişe dayandığını biliyor ve şöyle diyor:
“Tüm arkadaşlık ilişkilerinde yalnızca alan, eğlendirilen, yardım edilen taraf olmamak ve arkadaşlarıma da bir şeyler verebilmek, buluşmalarımızı hepimiz için çekici ve eğlendirici kılmak için elimden gelen çabayı gösterdiğimi vurgulamak isterim…”
Devamını kitapta birinci ağızdan siz okuyun derim.
Gerçekten Gültekin bey ve ona inanıp ömrünü ve yardımını adayan Tülay hanım birer kahramanlar. Muazzam bir güçle -belki de sevgilerinin de gücüyle- hayatta hep en ilerilerde olmayı başarabilmişler. Ben de 
Doğan Cüceloğlu gibi Türkiye’nin bu insanları tanımasının tüm bireyleri çok daha iyi bir yere getireceğini, toplumu zenginleştireceğini düşünüyorum.
·
28 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.