Tom ateşin yanına oturdu. Gözlerini kıstı, aklını topladı ve son sayfaya büyük harflerle yavaş yavaş ve dikkatle şunları yazdı: "Burada William James Joad adında ihtiyar bir adam yatmaktadır. İnmeden ölmüştür. Onu Ailesi gömdü, Çünkü cenazeye verecek paraları yoktu. İhtiyarı kimse öldürmedi. İnme indi ve öldü." Durdu. "Ana dinle bak..." Yazdıklarını ağır ağır anaya okudu.
Ana, "Güzel yazmışsın," dedi. "İncil'den de bir şey yazsan olmaz mı? Dinimizin istediği de olur, fena mı? Kitabı aç. Bulduğun bir sözü yaz."
Tom "Ama kısa olmalı. Sayfada çok yer kalmadı". dedi.
" Allah günahlarını affetsin diye yazsan olmaz mı?" diye araya girdi Sairy.
Tom "Yok olmaz," dedi. "Sanki cezaya çarptırılmış da asılmış gibi oluyor. Ben başka bir şey yazacağım."
Sayfaları çevirdi, dudaklarını oynatarak ve sözcükleri mırıldanarak Okudu. "İşte burada kısa ve iyi bir söz var," dedi. "Ve Lut onlara dedi ki: hayır, öyle değil Allah'ım."
Ana "Anlamsız bir söz dedi," "Bu kadar uğraşıyorsun bari bir şeye benzesin".
Mezmurları çevir orada ileride. İnsan mezmurlarda her zaman bir iyi bir söz bulabilir, dedi Sairy.
Tom Sayfaları çevirdi metinlere göz gezdirdi. İşte Burada bir tane var dedi hem güzel hem de oldukça dindarca: "Suçları affedilen günahları bağışlanan kimse kutsanmıştır." nasıl bu? Ana Gerçekten bu güzel dedi. İşte yaz bunu.
Sayfa 175Kitabı okudu
·
18 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.