Aytmatov ve ucu açık hikayeleri... Okuru bu kadar iyi yakalayabilen yazar azdır; güzel betimlemeler, tabiatı okura fark ettirmeksizin kişileştirmeler vesaire hakikaten çok iyi fakat niye bu kadar sisli bu hikayeler? Niye net bir görüntü elde edemiyoruz? Abakir'in çaldığı şey gerçekten altın mıydı? Kemal'in sevdiği kıza ne oldu? Niye bir daha göremedi? Yoksa Abakir bu kızın gönlünü çaldı da Kemal'in sevdiği kızı da mı çalmış oldu? Bilmiyoruz... O kadar ucu açık işte. Benim meraklı bir yapım var, bu ucu açık hikayeler bende öteden beri hep "yazar devamını getirecek ilham bulamadı ve ucunu açık bıraktı" intibası doğurmuştur. Yazarın kolaya kaçışı olarak görürüm ucu açık hikayelerini. Bu da onlardan biri oldu. "Baydamtal Irmağında" daha farklı hisleri duydum. Nurbek'in insanın dayanma gücünün sınırlarını yaşaması, aşık olduğunu kendine itiraftan kaçınması vesaire gibi hepimizin az çok yaşadığı-yaşamak istediği konular olduğundan burada da kahramanla hemhal olma halinde oluyoruz hemen. Bu hikayedeki ucu açıklık diğeri kadar rahatsız etmiyor. En azından istemeden bozduğu teleferiği tamir edişi ile aşkına zarar vermek istemezliği arasında okur ister istemez bir bağ kuruyor ki bu iyi bir şeydir. Zaman geçirmek için okunabilir bir eser ama kalıcı olur mu emin değilim. Bu hikaye beni kalbimden vurdu diyebileceğiniz hikayeler değil maalesef ve en fazla 2 ay sonra hikayelerden geriye zihninizde pek de bir şey kalmayacak ve "okumuştum ama nelerden bahsediyordu hiç hatırlamıyorum" diyebileceğiniz hikayelerden olacaktır. Çünkü tasvirler bol, betimlemeler hoş ama kesinlik yok hikayelerde.

Deve GözüCengiz Aytmatov · Ketebe Yayınları · 20212,843 okunma

·

31 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

İçtihat ve Telakki Azası