bir çay koydum kendime.
birde sigara yaktım.
karanlık odamın baş ucunda geçirdiğim,
kaçıncı sensizlik bu?
etrafa bakıyorum ama görmek hayli zor.
içimde yapamadıklarımın telaşı,
ümitlerimi kovalıyor.
bu benim kendimle sohbetim.
kendime olan acımasızlığımı böyle törpülerim.
derinden bir kötülük, bir korku.
hangi çıkmazın köşebaşı bu?
nitekim yoksun, iyilikten geri kalmış.
ileride bir ışık var fakat biraz sararmış.
hasta mı?
yoksa kederden mi bu soluk ışıltı?
kendine gel demek için geç mi kaldım?
yoksa sesimi duyuramayacak olmam mı
içimdeki kaygı?
velhasıl bende bir karartı vardır.
dardır gönlümün yolu, ama evlâdâ yârdır.
bir çelişki, bir dürtü, belki bir kaç hatıra.
kötüyse de benimdir, yolumdur, kararımdır...