Umut dolu çocuklardık..
...
Mahalledeki fırından yeni çıkmış ekmekleri kapıp koşar adım yol alırdık duvarları sıvasız evlerimize . Eve gelirken müstesna bir zevk olarak koparıp yediğimiz için ekmeklerin köşesi hep eksik olurdu. Eksildikce mutluluğumuzun arttığı belki de tek durum buydu. Göz alabildiğine uzanan bozkırda yaşayan ve yalnızca hevesleri değil çoğu zaman hayalleri de kursaklarında kalan umut dolu çocuklardık biz..
Sayfa 46Kitabı okudu
·
71 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.