Kırmızıya çalan soluk ışıkları ile uzun bacalı, küçük Boğaz vapuru, yeşil lambaları suya yansıyan meyhanenin biraz önündeki Arnavutköy iskelesine yanaşıyor. Bu kadarını görebilen gözlerimin gerisindeki düşünceler, kıtaları, kentleri, olayları, insanları düşünüyor. Bu ülkeleri ozanlar, şarkılar, romanlar, filmler, senfoniler, savaşlar anlatmış. Birçokları da belki anlatmadan gözlerine, belleklerine, benliklerine yazmış güneşin doğuşunu, batışını, dağları, ovaları, kalabalık kentleri, aşkı, bir hastane koridorunda beklenen adımları ve gene de belki de ölürken söylemek istemiş en güzel en yoğun tümcesini.
Sayfa 23Kitabı okuyor
·
24 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.