“Artık Maria Puder, yaşamak için kendisine kayıtsız ve şartsız muhtaç oldugum bir insandı. Bu his ilk anlarda bana da garip geliyordu. Bu yaşıma kadar mevcudiyetinden bile haberim olmayan bir insanin vücudu birdenbire benim için nasil bir ihtiyaç olabilirdi? Fakat bu hep böyle degil midir? Birçok şeylere ihtiyacımızı ancak onları görüp tanıdıktan sonra keşfetmez miyiz?..
Ben de, o zamana kadarki hayatımın boşluğunu, gayesizligini sırf böyle bir insandan mahrum kalmak oluşumda bulmaya başlamıştım.”
Sayfa 82Kitabı okudu
·
13 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.