“İnsan onlar için kaygılanıyor, dualar ediyor, sonra da mecburen hayatına devam ediyor “
Savaşlar geçmişten bugüne toplumların travmatik yarası haline geliyor. Yaşayanlar ayrı, seyirci kalanlar ayrı sarsıntılar yaşıyor. Yazar 1900lülerin Amerikan rüyasıyla göçen Japon kadınlarından ve başlarından geçen korkunç durumlardan bahsediyor. Fakat bunu yaparken kullandığı “biz” dili bir iki saatte bitecek kitabı günlerce bırakıp okumama sebep oldu. Hikaye sadece birinin hikayesine odaklansa çok daha başarılı olabilirdi
