Tomris Uyar nahifliği diye bir şey var ve ben onu her okuduğumda kadife bir kumaşa dokunuyor gibi hissediyorum.Onu pek çok severim ama dürüst olmam gerekirse ilk defa bir kitabından tatmin olamadım. Çok daha kaliteli, yumuşacık kadifelerine dokunduğumdan olsa gerek. Sekiz öykünün üçünü sevebildim, birine de idare eder diyorum, siz anlayın tatmin durumumu. En sevdiğim öykü, kitaba adını veren “Aramızdaki Şey”. Bunda ve “Pıhtı” öyküsünde Tomrisciğimin izlerine çok net rastlanıyor ki bu beni şaşırttı açıkçası. Özellikle Aramızdaki Şey’in sebebini anlıyoruz sonunda. Bunların dışında son öykü Akşam Alacası da hoşuma gitti. Tomris Uyar her kitabında öykülerini belli bir tema etrafında birleştirir. Bunu fark etmek ve o temanın ne olduğunu çıkarmak dikkat gerektirir aslında ama bu defa tema da çok barizdi. Bu kadar bariz olması da şaşırttı. Kapak fotoğrafı söylüyor zaten, temamız öyküden öyküye kızıllığını yayarak ilerleyen “kırmızı”ydı. Evet kendisiyle bu 7. öykü buluşmam epey şaşkınlık ve bir parça hayal kırıklığı içeriyor. Ama ondan onca güzel şey okuduktan sonra bunları hoşgörmemem mümkün mü? Asla!

Aramızdaki ŞeyTomris Uyar · Yapı Kredi Yayınları · 20191,654 okunma

·

9 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Betül