Yine kadınlar yine acı hüzün, zor günler zor yıllar.. Dünyanın hangı cografyasında olursa olsun acı aynı yerde başka.. bır de insanı derinden üzüyor.. Çaresiz güçsüz kalan kadınnların güçlerini birleştirip neler yapacaklarını, okurken neler çektiğini gözardı etmemk gerekiyor..
Ne dersınız..
Pekii kıtab bıze ne demiş arka kapak:
"13 Nisan 1977 günü Buenos Aires'in merkezindeki Plaza de Mayo'da, cunta genel merkezine yalnızca 100 m. Uzaklıkta, çocukları kaybolmuş ondört anne, ilk kez bir yürüyüş düzenlediler..
Morglarda, mezarlıklarda, devlet dairelerinde, silahlı kuvvetlerin özel kiliselerinde sürekli çocuklarını arayan ve 'oğlum biriyle kaçtı', 'kızın terörist arkadaşları tarafından öldürüldü' türü iğneleyici cevaplar dışında bir şey elde edemeyen bu kadınları ortak kaderleri birleştirmişti...
Sonunda bir gün, o zaman çoktan altmışlarında olan Azucena De Vicenti öbür onüçüne dönerek, 'olmamız gereken yer burası değil, Plaza de Mayo. Günün birinde sayımız kabarıklaşınca Casa Rosada'ya, Başkana gidip kayıp çocuklarımızı ona sormalıyız' dediği anda ilk çekirdek anne örgütü oluşuvermişti. 
Latin Amerika'da Askeri Diktatörlük ve Kadın
İyi okumalar olsun Latin Amerika'da Askeri Diktatörlük ve Kadın
·
31 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.