Hükümdarın biri, çocukların Kur’ân-ı Kerîm öğrendikleri mektebi gezerken, içlerinden küçük bir çocuk dikkatini çeker ve ona yaklaşarak sorar: “Sen, sınıfın kaçıncısısın?”
Küçük çocuk, cevap verir: “İnsana kendini methetmek olmaz efendim, hocama sorun.”
Bu cevap, padişahın hoşuna gider, cebinden bir altın çıkarır ve küçüğe uzatır; fakat o almaz, babasının, “Nereden buldun?” diye kendisine kızacağını ileri sürer.
“Padişah verdi” dersin, denilince de şu karşılığı verir:
“O zaman da inanmaz. Çünkü ‘Padişah verseydi, böyle az vermezdi.’ der efendim!”
Bu defa cebinden bir kese altın çıkaran padişah: “Sen, hakikaten sınıfın birincisiymişsin” diyerek çocuğa verir.