İnkarnasyon
Hıristiyan inancında Oğul'un bedenleşmesi /tenleşmesi ya da inkarnasyon, Tanrı'nın insanlığa yönelik kurtuluş planı doğrultusunda düşünülen bir teolojik doktrindir. İnkarnasyon, yeryüzünde günah ve ölümün tutsağı olan insanların kurtuluşu için ilahi bir müdahaledir.
Daha önce Kutsal Ruh'un ilhamıyla ve peygamberler aracılığıyla kutsal sözlerle ifade edilen tanrısal kelam, yaşayan bir insan şeklinde bedenleşmiştir. Hıristiyan geleneği, inkarnasyonda Meryem'e ve Kutsal Ruh'a önemli misyonlar yüklemektedir. Meryem'e yüklenen misyon, rahminde Oğul'un (Kelam'ın) bedenleşmesidir. Yeni Ahit'te ve iman ikrarında Meryem'in bakire olarak ona hamile kaldığı vurgulanmakta ve bunun gerçekleşmesinde Kutsal Ruh'un aktif olduğunun altı çizilmektedir. Kutsal Ruh'un bu olaydaki fonksiyonu, bir insan gibi Meryem'i hamile bırakması değil, Meryem'in rahminde Kelam'ın bedenleşme imkanını sağlamasıdır. İsa Mesih'i doğuran bir figür olarak Meryem'in nasıl tanımlanacağına yönelik sorun Meryem'in İsa Mesih'in yalnızca insani yönünü mü; yoksa hem insani hem de ilahi yönünü birlikte mi doğurduğu meselesidir.
Nitekim ana gövde kiliseler ilerleyen dönemde Meryem'in, İsa'nın hem insani hem de ilahi yönünü doğurduğunu kabul etmiş ve dolayısıyla onu Antropotokos "insan anası" unvanının yanı sıra, Teotokos "Tanrı anası" olarak da taltif etmişlerdir.
Sayfa 82 - İsam Yayınları
·
55 görüntüleme
* Tanrı'nın ya da ilahi güçlerin belirli bir maddi varlık şeklinde gözükmesine (teofani) dair örneklere Yahudi geleneğinde de rastlanır. Söz gelimi, Tevrat'ta İbrahim'e gelen elçiler ya da Musa'ya görünen ateşte Tanrı'nın konuşması bunun örnekleri olarak sayılabilir. Bundan başka Hıristiyanlığın gelişmesinde önemli rolü olan Roma-Yunan geleneğinde de benzer örneklere rastlanmaktadır. Örneğin, Roma-Yunan geleneğinin imparator kültünde, imparatorlara tanrısal üstün varlıklar olarak tazim edildiği ve bazı imparatorların çeşitli tanrıların inkarnasyonu ya da "tanrı oğlu" olduğuna inanıldığı bilinmektedir. Galus, Hadrian ve Augustus örneklerinde olduğu gibi, Roma imparatorları tanrısal varlıklar olarak değerlendirilmiş ve bunların eylemleri, Romalılarca "yüce Tanrı'nın faaliyetleri" olarak görülmüştür. Eski Roma imparatorlarının "Tanrı" olarak görülmeleri ve onlara tapınmayla ilgili bilgilere, erken dönem Hıristiyan yazarların eserlerinde de rastlanmaktadır.
Bütün bunlarla, Hıristiyan geleneğinde ilahi Oğul'un İsa Mesih olarak bedenleşmesi, Rab ve Kurtarıcı sıfatlarını taşıması arasındaki benzerlik ilginçtir.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.