"Galiba ağlayacağım." dedim dolan gözlerimle Barış'a bakıp.Her zaman olduğu gibi gülümsedi. "Ağlıyorum."
"Ağla." dedi elini omuzuma atıp başımı omzuna yaslarken."Birlikte hiç gülmedik ama..Galiba birlikte ağlayabiliriz."
Ve sanırım en insan tarafım Barış'a karşı ilk kez yumuşadı. İlk kez beni değil,gerçekten Ali'yi önemsediğini hissettim.Gerçekten hissettim... Akşama kadar seçtiği kelimelerden, haline tavrına kadar her şeyi ile... Sadece benim üzülmeme değil, Ali'ye bir şey olma ihtimali için de üzüldü. Acılarıma ortak olan herkes gibi o gün, o da özeldi. O...Yani Barış...Belki de ilk defa...Sırık değil, Barış'tı o an benim için...
·
12 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.