Edmond Dantes… Asla unutamayacağım, unuttuğumu hissettiğimde tekrar macerasına ortak olmak isteyeceğim bir isim. Bilmem unutulur mu ? Bazı kitapları hiç okumamış olmayı dilersiniz, ilk okuma heyecanını tekrar yaşayabilmek için. İşte benim için o kitap Monte Cristo Kontu. Fransız edebiyatının enlerinden biri. Alexandre Dumas’ın başyapıtı. Bir dünya klasiği. Muazzam kelimesinin yetersiz kalacağı bir eser. Şimdi duygularımı bir kenara bırakıp sizlere kitaptan bahsetmek istiyorum. Tabii mümkünse Başkarakterimiz Edmond Dantes, daha 19 yaşında bir denizci. Yoksul ama umutlu, çalışkan, geleceği çok parlak, hevesli, bıçkın gibi bir delikanlı. Bir babası var şu hayatta bir de sevdiceği Mersedes. Bir gün deniz seferindeyken geminin kaptanı beklenmedik bir şekilde vefat eder ve tüm komutayı Edmond’a bırakır. Fakat kaptanlığa göz koyan muhasebeci Danglars vardır o gemide. Karada ise Mersedes’e göz koymuş, aynı zamanda Mersedes’in kuzeni olan Fernand. Işığı gözlerinden belli olan Edmond’u çekemeyen insanlar oldukça fazladır. Güzeller güzeli bir nişanlısı vardır çünkü, ve herkesin güvenini kazanacak kadar da yürekli ve cesur bir karakteri vardır. Tıpkı hedefleri olan insanların yapacağı gibi yalnızca işine odaklanır Edmond. Çünkü evlenmek istediği bir kadın ve bakması gereken bir babası vardır. Gelelim kilit isimlere. Bu isimler yalnızca kitabın başında geçiyor dolayısıyla spoiler veriyorum sanmayın okuma keyfinizi asla etkilemeyecek. Danglars (Gemide muhasebeci) Fernand (Mersedes’e aşık aynı zamanda asker) Caderouusse (Edmond ve babasının komşusu) İşte bu üç isim kendilerine göre haklı sebeplerle Edmond’u ajanlıkla suçlayan bir mektup yazıp ilgili mercilere gönderiyorlar. Ve böylelikle Edmond’un tamı tamına 14 yıllık suçsuz esaretine ilk imzaları atmış oluyorlar. Hedefledikleri iftira tam da istedikleri yeri, istedikleri kişiyi vuruyor. Ve kitabın akışı burada başlıyor. Düğün gününde kelepçelenerek götürülen Edmond, artık bir mahkûm. Kötü şeylerin yanında iyi şeyler de olmuyor mu ? Elbette oluyor. Kapatıldığı İf Şatosu (Hapishane) ona hayatının geri kalanını bahşedecek olan Faria ile tanışmasına vesile olur. Tanışmaları da bambaşka bir olay tabi. Bu ismi asla unutmayın dostlarım. “Rahip Faria”. Sadece ilk ciltte okuyacaksınız bu ismi. Halbuki tüm kitap bu isim sayesinde layıkıyla son bulabiliyor. Kitaptaki yan karakterlerin belki de en önemlisi, en özeliydi. Edmond Dantes, Monte Cristo Kontu olduysa eğer, onun sayesinde. Nihayet bu esaret son bulduğunda, intikamını almak için geri dönen Edmond, 14 yılın ardından hem fiziksel hem ruhsal olarak başkalaşmış ve tanınmaz hale gelmiştir. Rahip Faria’nın sayesinde kazandığı bilgeliği ve sınırsız maddi imkanlarıyla Tanrı’nın adaletini sağlamaya yemin etmiştir. Bu intikamı alırken suçluların yanında elbette masumlar da yanacaktır. Ama kimler ? Nasıl ? Ne zaman ? İşte bütün mesele bu. Bu kitap 1500 sayfadan fazla. Ama ben hayatımda bu kadar akıcı bir kitap okumadım. Bu kadar kendini okutturan bir kitap daha olamaz herhalde. Sonunu deli gibi merak ederken okumaya kıyamadım, bitecek diye üzüle üzüle sonunu getirdim. İnanılmaz bir deneyimdi gerçekten. Ve daha güzel bir son yazılamazdı bu kitaba. Mükemmeldi mükemmel. Lütfen ama lütfen okuyun.