Gönderi

Hayat hanim
Evet üzüldüm hem de çok benim üzülmemi istiyordun, üzüldüm işte, üzülmenin ne olduğunu unutmuştum hatırladım dünyanın her yirmibin yılda titreyen bir kaya parçası olduğu gerçeğini unutmakmış üzülmek, mutlu olunca da bu gerçeği unutuyorsun. Ne garip mutlulukla mutsuzluk birbirine benziyor ikisi için de gerçeği unutman gerekiyor.Bu ikisini de sayende yaşadım. Git buralardan sıla'yı da al git senin güvende ve iyi olduğunu bilmek bana iyi gelecek. Senin için endişeleniyorum korkmayı da bana yeniden hatırlattın. Ne yaparsan yap kimi seversen sev benden sana bir ''an'' kalacak değil mi? Bir ''an'' seçmeyi ve onu içinde bir yerde saklamayı unutma. Bunu hala istiyorum. Benim yakışıklı Kibar antoniusum..
Sayfa 210 - EverestKitabı okudu
·
17 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.