Susuzluk kimsenin gelmez aklına,
Boğazı kökünden kuramayınca,
Cellât eldiveniyle çıkıp odadan
Gelip de kapana dayanamayınca …
Ama bağlayınca üç kat kayışla
Artık gerek duymazsın bir damla suya…
Hangi insan dinleyip ölüm hükmünü
Hayattayken başını önüne eğer?
İçinden elem dolu, ıstırap yüklü,
Bir ses ona henüz, sen ölmedin der…
Görerek tabutunu yolu üstünde,
Yürür o dehşetengiz infaz evine…
Tavana konulmuş küçücük camdan,
Semaya göz atmak istese bile,
Dudak zaten kireç kesilmiş çoktan,
Dua için kımıldamaz nafile…
Yüzü birden titrer, ruhu tarumar,
Alnında ölümün öpücüğü var…