Okuduğum ikinci Sabahattin Ali kitabı. Kitap, ismini aldığı "Kuyucaklı Yusuf'un hikâyesini işliyor.
Yusuf... Kuyucaklı Yusuf... Ama aslında Kuyucaklı da olamayan Yusuf... Evet, küçük yaşta yetim kalması dolayısı ile, sağ elinin baş parmağını da Kuyucak'ta bırakıp oradan ayrılmak mecburiyetinde kalan Yusuf, yıllar geçtikçe o olaylı gecenin hatıralarını unutmasa dahi, Kuyucak'ı yavaş yavaş unutuyor -bunu Yusuf'un ağzından da duyuyoruz- Fakat Yusuf, gittiği hiçbir yeri de benimseyemiyor. Küçük yaşta yurdundan ve ailesinden kopmak durumunda kaldığından olacak, hayatta hiçbir zaman "ben buraya aidim!" diyemiyor, hatta bir yere ait olmayı bırakın; o çok yabancı gördüğü hayat da içine almıyor onu. Ya da Yusuf girmiyor içine. Buna gerek duymuyor, Yusuf'un yabancılığı o kadar bilindik, o kadar bizdendir ki. Herkes hayatının en azından bir döneminde böyle bir yabancılık yaşamış ya da böyle bir yabancıya şahit olmuştur.Sanırım yusufu tamamen anlatan cümle :"Bütün hayatında kendine göre bir iş bile yaptığını hatırlamıyor, bu ömrü başka birinin yaşadığını sanıyordu."