Beni kaçıran adam ne zaman saldırsa, vücudumu terk ediyordum ve uzaktan bir yerden, 12 yaşında bir kızın yere yatmış, adamın ayakları altında hırpalanışını izliyordum. Bugün bile bu saldırıları ancak uzaktan bakarak tarif edebiliyorum, sanki bana hiç olmamışlar gibi, başkasının başına gelmiş gibi.
·
10 görüntüleme
Aynı şeyi benim de yaptığımı bunu okuduktan sonra fark ettim. Tacize uğradığım ya da dayak yediğim anları her düşündüğümde onları dışarıdan izliyorum. Küçük bi kıza sokak arasında dokunuyorlar ve gülerek uzaklaşıyorlar, sonra o kız eve gidip aynada kısa eteğine bakarar ağlıyor ve bir daha asla onu giymiyor. Ya da genç bi kızı boğazından tutup yere atıyorlar, sonra dövmeye başlıyorlar...
Ne bileyim, o kadar dışarıdan izliyorum ki bu anları. Sanki yaşayan ben değilmişim gibi.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.