Kendine hakim olma sanatını öğrenirken, paylaşmamız, başkalarına söz hakkı tanımamız, kendimizi belli bir yaşam biçimine adayıp diğer seçenekleri kaçırmamız vs. gerektiğini zihnimizle bilmek yeterli değildir. Bunu hissedebilmemiz de gerekir - duyguların illa kendi başına salahiyeti olduğundan değil, bedende iz bırakmayan, hissedilmeyen ahlakın eyleme dönüşme potansiyeli pek yüksek olmadıgından. Nihayetinde ahlak, soyut bir zihin oyunu değil, pratik bir iştir. Eylemde bulunmak ve eylemde bulunmaktan imtina etmektir. Etik eylemleri mümkün kılan itidalli bir ahlaki karakter, iyiye sevindiğimiz, kötüden korktuğumuz ve yanlış bir şey yaptığımızda suçluluk duyduğumuz, iyi terbiye edilmiş bir duygusal hayat gerektirir.
Sayfa 69Kitabı okudu
·
30 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.