Bir fırtına kopar ıssız ve sessiz gönüllerde
Canı yakar, kimsesizlik bırakır hayallere
Boş odada duvarlarla dost olur insan
Sen bilir misin aynalarla ne de güzel edilir sohbet
Yoksa senin gülen gözlerini görememek midir en acısı
Yalnız kalmak, yarım kalmak mıdır aşkın mükafatı
Kafaya sıkılan bir kurşundan ibaret midir intihar
Umutların intiharı değil midir yoksa gözyaşları
Kervan geçmez sokaklar bile haykırır semaya
Bu kaçıncı dilek hatrımda değil inan seni dilediğim fezaya
Bir kuşun kanat çırpışındayım bazen, bazen tatlı tatlı esen bir yeldeyim
Senin yokluğunda inan ki ölülerden daha ölümlü bir yerdeyim
Mehmet Gür