Öyle karamsarlığa kapılmış ki yazar, nihai amaç olarak gördüğü ölüme yetişmeye çalışmış. Mutlak sonu yalnızca ölümle getirebileceğine inanmış. Ölüm hakkında gerçekte hiçbir fikri yokken çok savaş ve ölü beden gördüğü için ölümü bildiğini sanmış ve tam olarak inanmayı ve herhangi bir inanca mensup insanları eleştirirken kendi inancı olan ölüme sığınmış. Onu mutlak gerçek kabul etmiş. Oysa ölümden sonra ne olacağını ya da başka hayatlarımızın varlığını, yokluğunu, kesin olarak biliyor muyuz? Beden öldükten sonra bile değişmeye devam ederken üstelik. Belki de eski insanlar o değişimden korktukları için bedenleri "bozulmasınlar" diye o kadar özenle mumyalamışlardır, kim bilir? Bilmezken gördükleri onu böylesine itmiş. Kendince ve yalnız kendisi için yaşamış ve yazmış. Farkında olsa da olmasa da kendisi için gerçek bir hayat yaşamış. Ve yalnızca gerçeklere adamış kendisini, algılayabildiğinin ötesinde, anlayabildiği kadar. Üniversitemin kütüphanesine kayıt olduğum bugün tesadüfen ödünç aldığım kitabın ilk 12 sayfası sonrası düşüncelerimdir. Değişebilirler, her zaman olabileceği gibi.

Kaos'un Kutsal KitabıAlbert Caraco · Versus Yayınları · 02,173 okunma

·

71 görüntüleme

Emre Gündaş

@Emre_Gundas ·

23 Şubat 23:51

Kaleminize sağlık Alina hanım🌟

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.