sevgili frida gülümsüyorsun ya güneş biraz daha yaklaşıyor dünyaya IKI şehir birden seviniyor hep bekledik, bazı yaralar geç iyileşiyor frida aşk ki, eski defterleri karıştırma hevesidir ve biz bu gürültüler içinde arıyoruz kişiliğimizi ahşaba oyulmuş mektup gibi yüzümüzden başlıyor bir uçurumun derinliği
özlüyoruz frida sesin sesimdeki pası silecek kadar incelikli nasıl olsa alışıyor insan, masumiyet gizli bir kötülükmüş yalnızlığın tarihi de böyle bir şey işte fısıltıyla öpüşür bütün çiçekler ve tam zamanında gelir ölüm geç kalmamak için hiçbir şeye haydi bir daha gülümse
senin bu ellerin diyorum esmer bir şarkıya benziyor sabır, dilenmenin tersten okunuşu değilse eğer senin ellerin kusursuz deli frida