Oblomov ağır ağır, dertli dertli sırtüstü döner, gözlerini pencereye diker, dört katlı bir evin ardına doğru ihtişam içinde batan güneşi hüzünle seyrederdi.
Kaç kez, kaç kez batan güneşin ardından böyle bakakalmıştı.
Sabah olur, hayat yeniden gelir; heyecanlar, hayaller dirilirdi.
Sayfa 79 - Kültürü Yayınları