Bazen, eğer biraz yazabilecek kadar iyi olsaydım, bu düşüncelerin baskısını hafifletir ve beni rahatlatır diye düşünüyorum.
Ama denediğimde oldukça yorulduğumu görüyorum.
İşimle ilgili herhangi bir tavsiye ve arkadaşlığın olmaması çok cesaret kırıcı. Gerçekten iyileştiğimde John, Kuzen Henry ve Julia'yı uzun bir ziyarete davet edeceğimizi söylüyor; ama o uyarıcı insanları şimdi yanımda bulundurmak için yastık kılıfıma en kısa sürede havai fişek koyacağını söyledi.
Keşke daha hızlı iyileşebilseydim.
Ama bunu düşünmemem gerekiyor. Bu makale bana sanki ne kadar kötü bir etkiye sahip olduğunu biliyormuş gibi geliyor!
Desenin kırık bir boyun gibi sallandığı ve iki şişkin gözün size baş aşağı baktığı yinelenen bir nokta var.
Onun küstahlığına ve sonsuzluğuna kesinlikle kızıyorum. Yukarı, aşağı ve yanlara doğru sürünüyorlar ve o saçma, kırpılmayan gözler her yerde. İki genişliğin eşleşmediği ve gözlerin biri diğerinden biraz daha yüksekte olacak şekilde yukarı aşağı hareket ettiği bir yer var.
Daha önce hiç cansız bir şeyde bu kadar çok ifade görmemiştim ve onların ne kadar çok ifadeye sahip olduğunu hepimiz biliyoruz! Çocukken uyanık yatardım ve boş duvarlardan ve sade mobilyalardan çoğu çocuğun bir oyuncak mağazasında bulabileceğinden daha fazla eğlence ve dehşet yaşardım.
Eski büyük büromuzun tokmaklarının ne kadar nazik bir şekilde göz kırptığını hatırlıyorum ve her zaman güçlü bir dost gibi görünen bir sandalye vardı.
·
20 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.