Var mı yeryüzünde daha karanlık bir zindan
Yahut daha acı yüklü bir ceza sensizliğe mahkum olmaktan
Tüm geceler mi kasvet
Tüm kaldırımlar mı hasret
Tüm yıldızlar mı sayıklar adını
Bir mevsimin içinde saklı aşk
Öyle narin, öyle yorgun, öyle benden uzak
Buz kesmiş bedenim temmuzun ortası
Kan ahenkle dans ederken gözlerimde
Ruhumun iliklerine işlerken gülüşlerin
Batıyor hayallerimi taşıyan fırkateynler
Sensizlik kusuyor yine tüm şehir
Kulaklarımda çığlıkları yankılanır
Gel, gelde yüreğim dinsin artık
Umutlarım bir tek gözlerini tanır
Mehmet Gür