ÇARESİZLİK...
"Nida'nın gönlünü almak kolaydır ve bana çektiyse sana gülmekte zorlanmayacaktır," dedi, tereddütle.
"Nasıl gönlünü alacağım ki?"
"Senin gönlünü hiç almadılar mı çocukken?"
"Almadılar."
Tugay, nefesini verdi. "Benim de almadılar ki." Çaresizlik.
"Sadece işte pembe rugan ayakkabılar," dedim omzumu silkerek. "Babam uzun bir süre seyahate çıkmıştı, geri döndüğünde ise elinde o ayakkabılar vardı. Bütün kızgınlığım uçup gitmişti onun omzuna atılırken."
Tugay'ın gözleri kısıldı, bakışlarından geçen ifadeden ne düşündüğünü anlayamadım ama sonrasında hiçbir şey söylemeden beni kendine çektiğinde ve şakağımdan öptüğünde "Öğreniriz bir çocuğun gönlünü almayı," dedi içten bir sesle. "Bize öğretmeseler de."
··
5 artı 1'leme
·73 görüntüleme
"ŞAKAĞIMDAN ÖPTÜĞÜNDE" ay gereksiz yükseldim
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.