Kendimle hasbihal
Dünyanın neresinde, hangi dilde ve hangi zamanda olursa olsun insanlığın ortak paylaştığı dertler elbette ki olmuştur. Birbirinden bağımsız kişilerin, birbirinden habersiz yazdığı şiirler bazen tamamlar birbirini, birbirinden haberi olmayan iki ruhun bir anda birbirini tamamlaması gibi. Bazen diyorum, şu şiir yazılmamış olsaydı bugün benzeri benim mısralarımda konu olurdu. Derdimi anlatan çıkmışken zamanda, bana onu okumak düşer. Bazen anlatılmadığını düşünürsün ve yazarsın ama bakarsın sonrasında onu da yazan olmuş, senin gibi... Zaman değişir, mekan değişir ve tabii insanlar değişir ama dertler sadece şekil değiştirir.
Ne demiş Orhan Veli:
"Ağlasam sesimi duyar mısınız,
Mısralarımda;
Dokunabilir misiniz,
Gözyaşlarıma, ellerinizle?"
Victor Hugo demiş ki:
"Ağlamak için gözden yaş mı akmalı?
Dudaklar gülerken, insan ağlayamaz mı?"
Ve ben ekliyorum şimdi mısralarıma şu sözleri:
"Beni anlaman için gözlerimdeki yaşları görmen gerekmez.
Ruhuma değdiğinde bakabilseydin derinden, anlardın o zaman ne kadar parçala(n)mış olduğu-n/m-u"
·
85 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.