Franz Kafka, ölümünden sonra değeri anlaşılan yazarlar arasında. “Şato”, yazmaya başladığı ancak tamamlaya ömrünün yetmediği bir roman. Ölümünden önce elindeki bu yarım eseri yakın arkadaşı Max Brod’a teslim eder ve ondan eserin yakılmasını ister fakat isteği gerçekleşmez. Tabii bu durum, biz okurlar için ayrı bir şans olur:) “Peki, madem bu eser yarım, biz bu kitabı niye okuyalım? Kitap bize ne anlatıyor da peşine takılıp gidelim?” diyorsanız gelin o meşhur “Şato”ya şöyle bir göz atalım! Eserin kahramanı K., kadastrocu olarak bir yere atanır (Gittiği yer bir köydür ve bu köy de bir Şato’ya bağlıdır.) ancak yanlış bir anlaşmadan dolayı aslında atanmadığını öğrenir ve bu olayı araştırmaya, aslını öğrenmeye çalışır. K. ne kadar Şato’ya ulaşmaya çalışırsa çalışsın köydekilerle birlikte Şato, o derece K.dan uzaklaşır. Çünkü K. bir yabancıdır. K. dışında da herkes Şato’ya bağlıdır ve onun için çalışır. Bütün bir roman boyunca K. Şato’ya ulaşmak için mücadele verir. Bürokrasinin hiyerarşik düzenine karşı ettiği mücadeleyle birlikte bir zaman sonra K.nın da bir değişime uğradığı görülür. Ancak yine de Şato’ya ulaşma hedefinden vazgeçmez. Okuru da çokça sabır, zaman zaman da kızgınlıkla peşinden sürükler. Kafka, “Şato”da K.nın şahsında şeffaf olmayan, hantallığın da ötesindeki işlemeyen kurumları, bürokrasiyi ve otoriteyi eleştirir. “Şato” hem fiziksel hem de düşünsel anlamda hiyerarşinin ve bürokrasinin temsilidir. Diğer yandan hem “Şato”nun hem de K.nın “kafkaesk” sıfatına uygun birer isim olduğunu düşünüyorum. (kafkaesk: tehdit edici ya da korkutucu anlamına gelen bir sıfat) Okumadıysanız kesinlikle tavsiye ediyorum. “Yersiz hürmet, nesnesini olumsuzlaştırır.” “Her zaman kendimin efendisi olmak isterim.”

ŞatoFranz Kafka · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 20179,8bin okunma

·

7 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.