Bazen,
diyorsun ki,
Şu eşiği de geçeyim gerisi düzlük.
Düzlük sandığın yere geliyorsun, bi bakmışsın orası da yokuş
Bitmiyor.
Her imtihan diğerine kapı aralıyor.
—-
Bazen içimizde umutsuzluk çanları çalsa da,
biliyoruz ki, yokuşlar bize tecrübe kazandırıyor.
Bizleri İmtihanlar terbiye ediyor.
Aslında iradesi en güçlülerimiz, yolun en hasında yürümüş, imtihanın en zoruyla sınanmış…
—-
Bitmiyor dediğimiz şey aslında bitiyor
Devam ettiren, uzatan bizleriz.
Umutsuzluğa kapılan bizler
·
48 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.